ذکر دائمی، ناشی از ایمان قوی است، ایمان قوی ناشی از معرفت عمیق و معرفت عمیق ناشی از تفکّر و تحقیق.

تفسیر عیاشی، ج2، ص208 :

عن أبی عبد الله ع قال‏ تفكر ساعة خیر من عبادة سنة

بحار الانوار، ج66، ص293 :

و فی الحدیث تفكر ساعة خیر من عبادة ستین سنة

چه تفکری است که لحظه ای از آن ارزشش از نماز و روزه یک سال یا 60 سال بهتر است؟

تفکر در این که کجا سرمایه گذاری کنم یا چه کار کنم مشهور بشوم! روشن است که این تفکرها مراد نیست و عبادت از این تفکرها ارزش بالاتری دارد. عبادت باعث قرب به خداوند -تبارک و تعالی- است، آن تفکری از عبادت بالاتر است که قرب بیشتر را به همراه داشته باشد.

از آیات و روایات و کلمات علماء می توان فهمید که مراد تفکر و تحقیق در اصول دین و معارف اصلی اسلام است؛ مثل صفات باری تعالی، افعال، نعمتها و آیات خداوند-تبارک و تعالی-، اوصاف اولیاء الله و وجودات مقدس معصومین -علیهم الصلاه و السلام-، تفکر در معاد، اهمیت قیامت و بی ارزشی دنیا (کافی، ج2، ص54).  

تجربه هم اهمیت این تفکر را نتیجه می دهد؛ چرا که گاهی یک هفته نماز می خوانیم اما وقتی که شخصی از خدا و اهل بیت -ع- و قیامت برای ما سخن می گوید و به فکر فرو می رویم، می یابیم تاثیر روحی عمیقی بر ما می گذارد که بیش از تاثیر یک هفته سجده و رکوع بدون حضور قلب و تامّل است. تامل در آیات الهی و توجه به این سخنان انگیزه و تلاش ما را برای رسیدن به قرب خدا افزایش می دهد.

کسی که به دنبال تهذیب نفس است، برای این تفکّر و تامّل در مورد باری تعالی، وجودات مقدس معصومین -ع- و آخرت باید برنامه ریزی کند و وقت بگذارد.

این تفکر، موجب افزایش معرفت می شود و افزایش معرفت -با رفع موانع-، افزایش ایمان را به همراه خواهد داشت و افزایش ایمان، انسان را به ذکر دائمی نزدیک می کند. 

هیچ چیز ارزش یک لحظه غفلت از باری تعالی را ندارد. 

راه تهذیب نفس و قرب به خدا

تاثیر حاکم بر جامعه

مراحل نفس انسانی