"ذکر لفظی جهت دهنده به ذکر قلبی است"
اصل و عمده در ذکر، ذکر قلبی و روحی است، البته ذکر لفظی اهمیت فراوانی دارد. چرا که :
اولا انتقال از لفظ به معنا را حاصل می کند و سبب ذکر قلبی است و از انحراف توجه درونی جلوگیری می کند.
ثانیا ذکر لفظی به ذکر قلبی جهت می دهد و به توجه قلبی سمت و سو می دهد.
دستورات شریعت مقدس در مورد اذکار لفظی، در این زمینه به ما آموزش می دهد و مثلا بیان می کند که نماز را با توجه به ذکر الله اکبر (تکبیره الاحرام) شروع کن. سپس به معارف بسم الله الرحمن الرحیم» و سوره مبارکه حمد بر قلب بگذران. دیگر اذکار نماز نیز همین طور.
یا اگر تسبیحات حضرت زهرا -سلام الله علیها- بعد از نماز توصیه شده است، یعنی ۳۴ بار بعد از نماز با توجه پیش خودت مرور کن که الله اکبر. ذکر الله اکبر»، طبق روایات یعنی الله اکبر من ان یوصف» (مرحوم صدوق، توحید، ص313). او بزرگتر از آن است که به فهم و وصف و توهم در آید. بعد از نمازها ۳۴ بار یادآوری کنیم که خداوند از هر کمالی که تصور کنیم،کاملتر است، از هر مهربانی که تصور کنیم، مهربانتر است و . .
۳۳ بار ذکر الحمدلله گفته شود، یعنی در قلب خود مرور کنیم که حمد و ثنا مخصوص اوست. حمد و ستایش برای کمال و ارزش است و همه کمالها از او و برای اوست. همه کمالات عنایت و افاضه اوست. ۳۳ بار بعد از نماز یادآوری کنیم که تمام کمالات از خدا و برای خداست.
۳۳ بار یادآوری کنیم که سبحان الله، ذات باری تعالی از هر عیب و نقص و ایرادی مبراست. هر چه نقص و پلیدی است، از ماست و ذات باری تعالی مبرا از هر نقص و پلیدی است.
اگر اذکار لفظی توصیه شده در شریعت با ذکر قلبی همراه شود، قدم بلندی در اصلاح نفس برداشته خواهد شد.
ذکر ,قلبی ,نماز ,بار ,لفظی ,کنیم ,ذکر قلبی ,کنیم که ,بعد از ,به ذکر ,از هر
درباره این سایت